Over deze plek

​

​​​

​

​

​

Deze plek is ontstaan uit een verlangen dat al jaren onder de oppervlakte leefde.

Een innerlijke noodzaak, geboren op het breekpunt van een tijdperk.

 

We leven in een wereld die moe is geworden van zichzelf. Alles versnelt, maar steeds minder raakt.
We raken gewend aan vervreemding, maar vergeten wat het betekent om werkelijk te leven, te voelen en te verbinden.

 

Ondertussen tikt de klok verder — niet als waarschuwing, maar als echo van wat we onderweg zijn kwijtgeraakt.

 

Deze plek wil niet overtuigen. Ze wil herinneren.

Aan wat onder alle ruis nog steeds aanwezig is.
Aan dat wat ons mens maakt, maar zelden nog wordt uitgesproken.

 

Wat je hier vindt, zijn woorden en beelden die ontstaan zijn op het grensvlak van disciplines:
filosofie, psychologie, spiritualiteit, kunst, wetenschap, ethiek.
Ze bewegen rondom thema’s als:

 

Liefde als ordenend beginsel
Waarheid als relationele kracht
Bewustzijn als iets wat het brein overstijgt
Kunst als taal van het ongezegde
Technologie als spiegel van onze ziel
Vervreemding, trauma, verlangen en heling
Metamodernisme als houding van het en-en denken

​​

In sommige essays op deze plek klinkt mijn ervaring door met destructieve relaties. Ik doe dat niet om het persoonlijke centraal te stellen, maar omdat zulke ervaringen raken aan diep menselijke en universele thema’s: waarheid, empathie, moreel besef, erkenning en de breuk in verbondenheid. Zulke dynamieken onthullen pijnlijk scherp wat er gebeurt wanneer de ander een spiegel zonder ziel wordt. 

Uit die verwarring ontstond de noodzaak tot schrijven — ik wilde niet terugblikken, maar begrijpen. Elk essay is daarmee een poging tot betekenisgeving, heling en het hervinden van innerlijke waarheid in een wereld waarin verbinding niet vanzelfsprekend is. 

​

Het metamodernisme was voor mij een katalysator; niet zozeer als theorie, maar als onderstroom waarin alles samen kon vallen. Het biedt een bedding waarin voelen en denken, twijfel en hoop, naast elkaar kunnen bestaan.

 

Alles op deze plek komt voort uit een zoektocht naar wat wezenlijk is.

 

De schilderijen dragen dezelfde stilte als de essays.

Ze spreken waar taal ophoudt.
Ze raken aan wat zich niet laat benoemen, maar wel laat voelen.

​​

Deze plek draait niet om mij. Wat hier klinkt, leeft in velen.
Soms nog stil, soms al wakker, maar altijd op weg naar herinnering.

 

 

 

De herinnering aan verbinding begint hier

​​