Metamodernisme
Tussen hoop en twijfel, tussen voelen en denken
​​
​
​
Soms lees je iets dat niet alleen woorden geeft aan wat je intuïtief al voelde, maar dat ook een nieuw venster opent op de wereld. Voor mij was dat het essay Notes on Metamodernism (2010) van Vermeulen en Van den Akker. Dit artikel was de katalysator voor een zoektocht die tot op de dag van vandaag voortduurt. Een zoektocht naar verbinding — tussen het moderne verlangen naar betekenis en de postmoderne scepsis die elke waarheid relativeert. Tussen engagement en ironie, hoop en melancholie, naïviteit en bewustzijn.
Metamodernisme is voor mij geen theoretisch modewoord, maar een levendige manier van kijken naar de tijd waarin we leven. Het is het geestelijk weefsel dat mijn filosofische werk, mijn kunst en mijn leven met elkaar verbindt. Door persoonlijke ervaringen, ontmoetingen en innerlijke crises zijn de ideeën die ik ooit op de kunstacademie begon te verkennen, langzaam maar zeker op hun plek gevallen.
Op deze pagina vind je mijn afstudeerscriptie uit 2018 van de Koninklijke Kunstacademie — een reeks essays waarin ik de contouren van het metamodernisme verken. Niet als vaststaand systeem, maar als een beweging tussen tegenpolen, als een pendel die nooit tot stilstand komt.
Ik nodig je uit om mee te reizen door deze gedachtewereld, die ergens tussen hoop en twijfel, tussen voelen en denken zijn bedding vindt.
​​
​
De verbinding met mijn bredere werk
In mijn filosofische werk vormen liefde, empathie en verbondenheid terugkerende thema’s. Metamodernisme biedt mij het denkkader waarin deze thema’s hun plaats vinden: niet als vaste zekerheden, maar als richtinggevende krachten in een tijd vol tegenstrijdigheden.
Waar postmodernisme vervreemding en relativisme bracht, zoekt metamodernisme naar een nieuwe heelheid — een open, kwetsbare poging om zin en menselijkheid opnieuw vorm te geven, voorbij cynisme en naïeve idealen.
Zo vormt metamodernisme de stille onderstroom die mijn essays, kunstwerken en reflecties met elkaar verbindt.
​​​
